10.3 📖 Inductive rules | verb tense

“Wat wil je kijken?” vroeg Bart aan Jaafar. Jaafar keek op de klok.

“Het nieuws begint zo. Zullen we dat eerst kijken?” vroeg Jaafar. “We kunnen later wel een film kijken, als je dat oké vindt”.

“Oké! Kun je mij de afstandsbediening geven?” antwoordde Bart. 

“Tuurlijk. Wil je deze kleine of die grote?” Hij wees naar de twee verschillende afstandsbedieningen. 

“Geef mij de kleine maar”, antwoordde Bart. Jaafar gaf die aan Bart en Bart zette meteen de tv aan. Het deuntje van het nieuws was luid, maar het was gelukkig snel voorbij. 

“Goedenavond. Mensen lezen te weinig in het Nederlands, een zware storm komt morgen naar ons land en mensen mogen toch een rustig protest houden in Den Haag. Deze onderwerpen en nog meer komen in het nieuws”, klonk de introductie. 

‘Het is niet echt nieuws dat mensen te weinig boeken lezen’, dacht Bart, ‘dat vertellen ze elk jaar’. Hij nam een hap van zijn eten. “WAUW!” zei hij met zijn mond vol. 

“Wat?” vroeg Jaafar.

“DIT IS ECHT LEKKER!” schreeuwde Bart uit. Jaafar lachte. 

“Ik kan je het recept geven, als je het lief vraagt”, zei Jaafar. Bart knikte en nam nog een hap. “Vergeet dan niet dat je zout gebruikt en geen suiker.”

“Haha”, zei Bart sarcastisch. “Ik denk dat dat geen probleem wordt.” Het gesprek eindigde met die woorden en ze focusten hun aandacht weer op het nieuws.

“Mensen lezen steeds minder in het Nederlands. Dat zegt professor Lesenboek, met wie wij spreken.” Het beeld veranderde naar een man in een bibliotheek. 

“We deden dit onderzoek een jaar geleden. Mensen willen tegenwoordig minder Nederlandse boeken lezen, omdat ze liever Engelse boeken kiezen”, begon de man. “Ik vind dat geen groot probleem, omdat mensen meer lezen dan vorig jaar. De taal van een boek is niet het belangrijkst, als mensen maar lezen.”

Jaafar liet een boertje dat erg stonk. 

“Bah, Jaafar”, lachte Bart.